ترفند هایی برای چاق شدن

ترفندهایی برای 10 کیلو چاق شدن در یک ماه

همانطور که چاق بودن باعث ناراحتی فرد میشود، لاغر بودن نیز موجبات رنجش افراد می شود. در این مطلب راهکارهایی برای افزایش وزن و چاق شدن ارائه کرده ایم.بزرگ ترین افسانه عصر امروز این است که وزن اضافه کردن راحت تر از کاهش وزن است.

تصور غلط برای مدتی, به دست آوردن وزن روش سالم بسیار دشوار است و وظیفه کسانی است که به سمت این سفر می روند. این به این دلیل است که اندازه شکم یک فرد لاغر کم است و افزایش اشتها یک چالش است.

دوم اینکه حتی اگر فرد لاغر اشتهای خوبی داشته باشد, بدن آنها قادر به افزایش وزن نیستند. بسیاری اوقات به دست آوردن چربی ناسالم که برای آن ها خطرناک تر از کاهش وزن است, پایان می دهند. 

یکی از نگرانی های اصلی برای دوستان لاغر ما این است که اضافه کردن وزن به راه درستش می تواند کار سختی برای آن ها باشد. به این دلیل که وقتی آن ها وزن خود را افزایش می دهند, باید به طور مساوی در بدنشان پخش شود، نه اینکه تنها در ناحیه شکم متمرکز شود.

 دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است یکی از آن ها کم وزنی باشد:

عادات غذایی نامناسب, شکاف زمانی طولانی مدت, انتخاب ضعیف مواد غذایی, عدم جذب مواد غذایی, بیماری های طولانی مدت و رنج بردن از اختلالات خوردنی مثل بی اشتهایی عصبی و پر اشتهایی عصبی هستند.

..

در متن زیر نکات و ترفندهایی وجود دارد که باید در ذهن داشته باشید، اگر می خواهید وزن خود را به شیوه ای سالم اضافه کنید. 

1. بسیاری از افراد ممکن است به دلایل مختلفی کم وزن باشند:

همانطور که در بالا ذکر شد, شناخت بدنتان قبل از شروع هر چیزی مهم است. اولین چیزی که باید به ریشه این مشکل برسد ؛ دانستن اینکه چرا بدن شما قادر به افزایش وزن نیست, ضروری است. با متخصص تغذیه و پزشک خانواده خود مشورت کنید، تا مشکل اصلی را تحلیل کنید.

2. افزایش وزن سالم:

مانند هندی ها, اگر لاغر هستیم, اغلب به ما گفته می شود که همه چیز را بخوریم, چون "هیچ چیزی ما را چاق نمی کند". با این حال, این باور باید متوقف شود. افزایش تدریجی وزن, دائمی و سالم است.

افزایش 500 کیلوکالری روزانه می تواند به بدن شما کمک کند که هر هفته 0.5 کیلو اضافه کنید. با این حال, کاملاً به این بستگی دارد که بدن شما به غذاهای مختلف, جنسیت, وزن و قد شما چه پاسخی می دهد.

3. ورزش:

بزرگ ترین اشتباه یک فرد لاغر این است که فکر کند هیچ غذایی بر بدن آن ها تاثیر نخواهد گذاشت. حتی لاغرترین افراد هم می توانند شکمی بزرگ داشته باشند و مهم است که به این مرحله نرسید. به این دلیل است که چربی احشایی و زیر پوستی در شکم افزایش می یابد که نشانه سلامتی نیست.

همراه با این, نشانه اش این است که ممکن است به تدریج به سمت ماهیچه های ضعیف تر هدایت شوید. بنابراین, مهم است که هر روز ترکیبی از تمرین های هوازی, وزنه برداری و انعطاف پذیری داشته باشید. 

4.بلند کردن وزنه برای بدن بدون چربی:

به عبارت دیگر به این معنی است که مقدار وزن بدن شما چربی نداشته باشد. بنابراین هدف نهایی افزایش توده بدون چربی بدن است. برای این کار باید وزنه های سنگینی را بالا ببرید.

این کار باید شامل تمرینات وزنه برداری مانند اسکات زدن, بارفیکس, پارو زدن, وزنه برداری، کلینز، جرک باشد. این تمرین ها به ایجاد ماهیچه های قوی در حین تحریک سیستم پاسخ هورمونی شما کمک خواهند کرد.

 5. ورزش هایی برای مبتدیان:

 A:

اسکات 5*5

بارفیکس 5*5

پرس بالاسر 5*5

 B: 

اسکات 5*5

وزنه برداری 1//3 *5 (انتخاب شما; وزنه برداری به شدت انرژی می گیرد, و با فرسودگی شکل ضعیفی می گیرد, بنابراین دقت کنید; گاهی بهتر است که یک وزنه سنگین برای یک ست را بگیرید)

پرس سینه 5*5

C:

اسکات 5*5

بارفیکس 5*5

پرس بالاسر 5*5 

این ترتیب را هر هفته (شاید دوشنبه، چهارشنبه، جمعه) انجام دهید و به طور پیوسته هر جلسه افزایش دهید. زمانی که در حال پیشرفت هستید، احساس آزادی کنید و در تمرین های دیگر بیشتری اضافه کنید.

 6. رژیم غذایی سالم:

بازار پر از مکمل های غذایی است که ممکن است به شما قول افزایش وزن در کوتاه ترین زمان را بدهد. اما مهم است به یاد داشته باشید که بسیاری از این مکمل های غذایی سرشار از مواد مغذی مصنوعی هستند، که ممکن است به طور موقت اضافه وزن داشته باشند و سلامت شما را به طور دائمی خراب کنند.

بنابراین قبل از مصرف هر چیزی با متخصص تغذیه و یا پزشک خانواده مشورت کنید. دوم، این مکمل ها زمانی که رژیم غذایی دارید، مفید خواهند بود.

بدن شما به مقدار درست پروتئین ها، چربی ها و کربوهیدرات ها نیاز دارد. نیاز به رژیم غذایی سالم شامل آجیل و محصولات لبنی به شما کمک می کند نتایج سریع تر دریافت کنید.

7. قلب سالم و رژیم اضافه وزن:

یک اشتباه بزرگ که اغلب ما به آن پایان می دهیم، در تلاش برای به دست آوردن وزن، خوردن غذاهایی که ممکن است به ما آسیب برسانند. ما به چربی های سالم برای بدن خود نیاز داریم و مصرف چربی های غیر سالم تنها سلامتی ما را به خطر می اندازند. 

بنابراین، میان وعده های سالمی را در رژیم غذایی خود قرار دهید. به این معنی است که میوه های خشک، میوه ها، وعده های خشکی را برای به دست آوردن وزن به روش سالم بسیار مفید خواهد بود. 

علاوه بر این، شما همچنین می توانید در نان پرغلات، سویا، حمص و کره بادام زمینی بخورید (همه آن ها غنی از پروتیین هستند). انتخاب غذاهای غنی از فیبر نیز برای شما مفید خواهد بود. مهم ترین چیزی که باید به یاد داشته باشید این است که میزان اشتهای شما باید به تدریج افزایش یابد. 

8. کمی کم تر بخورید:

یک افسانه بزرگ دیگر برای افراد لاغر که باید راه درست را پیش بگیرند این است که مصرف غذا با مقادیر زیاد برای افزایش وزن مرتبط هستند. در بخش ورزش و تناسب اندام می گوییم که مصرف غذاهای کم ارزش در مقادیر زیاد و با فرض اینکه بدن شما تحت تاثیر آن قرار نمی گیرد، احمقانه است بهترین راه برای به دست آوردن وزن این است که وعده های خود را به قطعات کوچک تر تقسیم کنید، تا از مصرف کالری های نامناسب اجتناب کنید. 

9. راه درست را انتخاب کنید:

همانطور که قبلاً گفته شد، زیاده روی باید به روش درستی انجام شود. در مسیر تناسب اندام، چه کاهش و چه به دست آوردن وزن، گوش های ما پر از نظرات مختلفی خواهد شد.

عقیده برای افراد لاغر این است که هر چه می توانند غذای بیشتری بخورند. نه تنها این کار چربی امعا و احشا (چربی در اطراف اندام های شما) را افزایش خواهد داد بلکه منجر به سو جذب مواد مغذی از سایر مواد غذایی در بدن ما خواهد شد.

بزرگ ترین نگرانی برای یک فرد لاغر این است که در مناطق نادرست چاق شود. 

10. غذاهایی شامل سبزیجات و گوشت هستند، بخورید:

سبزیجات و گوشت، منابع غنی از پروتئین ها، مواد معدنی و فیبر هستند. اینها برای فردی که به دنبال افزایش وزن هستند، ضروری هستند. سبزیجات و گوشت نیز به شما کمک خواهند کرد که از وعده های ناسالم دور بمانید چون این ها به رفع مشکلات اشتها کمک می کنند. ما باید بدن خود را با پروتئین کافی فراهم کنیم. 

11. چربی های سالم بخورید:

بهترین راه برای اضافه کردن چربی های سالم در رژیم غذایی خود، خوردن زرده تخم مرغ، گوشت با چربی های حیوانی، روغن نارگیل و دیگر چربی های سالم است. از جمله میوه هایی مثل موز است که کمک خواهند کرد. با این حال، مصرف این موارد باید در حد اعتدال باشد. 

12. افزایش دریافت پروتیین:

مصرف ایده آل برای هر بدن، با وجود لاغری یا چاقی، 1 کیلوگرم است. این نیاز اساسی است که باید به صورت روزانه برآورده شود. نه تنها این اشتهای غیر ضروری شما را خنثی می کند و شما را از غذاهای ناسالم دور می کند، بلکه به شما کمک می کند تا وزن بدن سالمی را با توده بدون چربی حفظ کنید.

پروتئین ها بلوک های سازنده بدن ما هستند و اگر بدن شما از آن استفاده نکند، هرگز قادر نخواهد بود به سالم ترین شکل خود برسد. خوراکی هایی از جمله پنیر سویا، پنیر، مرغ و سبزیجات مثل اسفناج به شما کمک می کند مصرف پروتیین روزانه خود را دریافت کنید.

13. غذاهایی که به شما کمک می کنند وزن اضافه کنید را مصرف کنید:

غذاهای طبیعی وجود دارند که باعث می شود شما به روش سالمی وزن اضافه کنید. مصرف مواد غذایی غنی از چربی سالم یک اجبار است. شما می توانید ماهی هایی مانند ماهی تن و سالمون، آب میوه طبیعی، نان گندم سبوس دار و نان هندی بخورید. 

14. غذاهای غنی از کالری:

دو نوع مختلف کالری وجود دارد:خالی و سالم. کالری خالی غذاهایی هستند که ما از غذاهای فرآوری شده و مایعات دریافت می کنیم در حالی که کالری سالم آن هایی هستند که از غذاهای طبیعی مثل سبزیجات و میوه ها دریافت می کنیم. برخی مثال ها عبارتند از پنیر، روغن، موز، کره های خانگی مانند بادام زمینی و کره بادام. 

15. نکات روزانه:

به منظور کسب وزن، توصیه می شود که به برخی اصول اولیه پایبند باشید.

برای مثال، بشقاب خود را با غذاهای غیر ضروری مثل شکلات و آب میوه کنسروی که تنها برای به دست آوردن سریع وزن هستند، پر نکنید. اضافه کردن غذاهای کالری سالم مانند ماست به شما کمک می کند که به تدریج وزن کم کنید، اما برای همیشه.

سه تا چهار وعده میوه و سبزیجات به صورت روزانه نه تنها به شما کمک می کند که گرسنگی خود را برای غذاهای ناسالم کنار بگذارید بلکه مواد مغذی لازم را نیز برای شما فراهم می آورد.

 16. مکمل های رژیمی برای اضافه وزن:مکمل های رژیمی شامل قرص، پودر و کپسول می شود. اینها می تواند پودر پروتئین، بارهای جایگزین غذا، مولتی ویتامین ها و غیره باشند. همانطور که قبلاً ذکر شد، مصرف هر یک از آن ها باید فقط بعد از مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه انجام شود. مازاد مکمل های رژیمی می تواند باعث مشکلات مختلفی مانند استفراغ و اسهال شود.

 17. عادات غذایی:

خوردن یک غذای سالم و 3 تا ناسالم، تنها باعث کندی فرآیند شما خواهد شد و ممکن است منجر به خطرات سلامتی شود.

 برخی اصول اولیه را باید به خاطر داشته باشید:

جویدن درست غذا برای بهبود هضم غذا، اجتناب از الکل و کافئین که مانع جذب مواد مغذی می شود،

حفظ وزن و پخت وپز خودتان با گزینه هایی می شود که برای سلامتی شما مفید هستند.

18. عادت های ناسالم برای به دست آوردن وزن ناسالم:

همانطور که در بالا ذکر شد، افراد لاغر و استخوانی تمایل دارند تصورات نادرستی درباره "سالم بودن" داشته باشند. سالم بودن به معنای چاق بودن برای افراد لاغر نیست. برخی عادت های بد که شما باید آن ها را از بین ببرید این است:

صرف نظر کردن از صبحانه

خوردن وعده های غذایی در زمان های عجیب

حذف رژیم غذایی

خوردن بیش از حد هله وهوله

پایان دادن به غذا به دلیل فشار همسالان

عدم خواب

 19. نتیجه نهایی:

در پایان روز، هدف نهایی شما باید این باشد که وزنی که مورد نیاز است را به دست آورید. به عنوان یک فرد لاغر، اگر در حال کسب وزن در اطراف ناحیه شکم خود هستید، این یک مساله است. این فرآیند می تواند بسیار کند باشد، چون جذب غذا در افراد لاغر کندتر است بنابراین مهم است که صبور باقی بمانید.

* دقت داشته باشید که این یک برنامه ی تایید شده است و چنانچه درست دنبال شود و مشکلی از لحاظ جسمی و روحی وجود نداشته باشد مطمئنا تاثیر خود را برای اضافه وزن خواهد داشت*

معرفی دانه چیا

دانه چیا چیست؟

چیا از خانوادهٔ نعناعیان و بومی کشور مکزیک است. چیا مانند غلات کامل مصرف می‌شود، اما درواقع شبه‌غله است. یعنی این دانه‌های سرشار از کربوهیدرات در تیرهٔ گندمیان قرار نمی‌گیرند. با قرارگرفتن دانه چیا در مایعات، حجم آن افزایش می‌یابد و ژلی غلیظ تولید می‌کند. دانه چیا بخشی از رژیم غذایی تمدن‌های آزتک و مایا (از تمدن‌های باستانی در آمریکای مرکزی) بوده است. اما بعدها دانه چیا به‌خاطر استفاده در تشریفات مذهبی، از رژیم غذایی‌شان حذف شد. در طول قرن گذشته، توجه چندانی به دانه چیا نمی‌شد، اما چندی است که این دانه دوباره توجهات را به خود جلب کرده و به‌عنوان غذایی پرخاصیت شناخته می‌شود.

آیا دانه چیا به کاهش وزن کمک می‌کند؟

براساس برخی ادعاها، دانه چیا با کاهش اشتها می‌تواند به کاهش وزن کمک کند. این ادعاها بر این نظریه استوارند که دانه چیا با خاصیت سیرکنندگی و دارابودن مقدار زیادی فیبر می‌تواند فرد را برای مدت طولانی‌تری سیر نگه دارد و به لاغری کمک کند.

۲ قاشق غذاخوری دانه چیا تقریبا محتوی ۱۰ گرم فیبر است. این مقدار تقریبا معادل ۴۰ درصد از نیاز روزانه‌تان به فیبر است. رژیم‌های غذایی سرشار از فیبر به کاهش وزن کمک می‌کنند. براساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ انجام گرفت، مصرف روزانه ۳۰ گرم فیبر می‌تواند به‌اندازهٔ رژیم‌های غذایی پیچیده‌ به کاهش وزن کمک کند. البته مطالعات گسترده‌ای در این زمینه انجام نشده است. مطالعات انسانی محدودی دربارهٔ تأثیر دانه چیا برای لاغری انجام شده است.

در این راستا، مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹ انجام گرفت که تأثیر دانه چیا بر لاغری و کاهش خطر بیماری‌ها را بررسی کند. در این مطالعه، ۹۰ فرد چاق یا دارای اضافه وزن روزانه ۲۵ گرم دانه چیا خیسانده در آب را قبل از اولین و آخرین وعدهٔ روزشان مصرف کردند. متأسفانه این مطالعه هیچ تأثیری در کاهش تودهٔ بدنی، تغییر در میزان چربی یا کاهش خطر بیماری‌ها را نشان نداد.

دانه چیا کالری و چربی نسبتا بالایی دارد. ۲ قاشق از دانه چیا ۱۳۸ کالری انرژی و ۹ گرم چربی دارد (که ۱ گرم از آن را چربی‌های اشباع‌شده تشکیل می‌دهد). مصرف دانه چیا در حد اعتدال می‌تواند به احساس سیری و کاهش احتمال پرخوری کمک کند. ولی مصرف زیاد آن در طول روز می‌تواند باعث افزایش کالری مصرفی شده و حتی موجب افزایش وزن شود.

دانه چیا و سلامت قلب

معمولا دانه چیا به‌عنوان محصولی مفید برای سلامت قلب شناخته می‌شود، زیرا این دانه‌های کوچک سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ هستند. البته بیشتر این اسیدهای چرب را آلفا لینولنیک اسید (ALA) تشکیل می‌دهد. براساس یک بررسی انجام‌گرفته در سال ۲۰۱۲، غذاها و مکمل‌های سرشار از این اسیدهای چرب می‌توانند خطر بروز سندرم سوخت‌وسازی و بیماری سرخرگ کرونری را کاهش بدهند. اما حداقل مطالعه‌ای نشان داده است که غذاهای سرشار از آلفا لینولنیک اسید، خطر ایست قلبی را افزایش می‌دهند.

در بررسی ۱۶ مطالعه‌ٔ انجام‌گرفته در این زمینه، نیمی از آنها حاکی از فواید اسید‌های چرب آلفا لینولنیک اسید بر روی بدن است؛ درحالی‌که بقیهٔ مطالعات تأثیر مثبتی را نشان نمی‌دهد. درباره‌ٔ این خاصیت دانه چیا به مطالعات بیشتری نیاز است.

سایر خواص دانه چیا برای سلامتی

دانه چیا سرشار از مواد مغذی است. در ادامه به بررسی برخی مواد مغذی موجود در آن می‌پردازیم.

دانه چیا منبع خوبی از کلسیم است. اگرچه نتایج مطالعات دربارهٔ تاثیر کلسیم بر کاهش وزن متناقض است، اما مشخص است که کلسیم به تقویت استخوان‌ها و دندان‌ها و تقویت سوخت‌و‌ساز کمک می‌کند.

میزان کلسترول در دانه‌ چیا صفر است. دانه چیا هیچ ویتامینی ندارد، اما منبع خوبی از برخی مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر، منگنز، روی و مس است.

روش مصرف دانه چیا برای لاغری

دانه چیا تقریبا طعمی ندارد و می‌توان آن را به‌راحتی در انواع غذاها استفاده کرد. دانه چیا را می‌توان به‌راحتی با هر نوشیدنی مانند آب و آبمیوه‌ها ترکیب کرد. البته دانه چیا باید قبل از استفاده به‌خوبی خیسانده شود تا حجمش افزایش یابد.

دانه چیا را به‌صورت خشک مصرف نکنید؛ مخصوصاً اگر مشکل بلع دارید. زیرا دانه چیا می‌تواند چند برابرِ وزنش آب جذب کند. درنتیجه، ممکن است دانه‌های خشک با جذب آب در مری باعث انسداد شوند.

دانه چیا را می‌توان در اسموتی ها، سالادها، سس‌های سالاد، ماست، سوپ، کیک، نان‌های خانگی، به‌جای تخم مرغ در برخی شیرینی‌ها و در پودینگ (نوعی دسر) استفاده کرد.

هنگام مصرف دانه چیا به خاطر داشته باشید که هرچه مقدار بیشتری از آن را استفاده کنید و مدت بیشتری خیسانده شود، دارای ژل غلیظ‌تری می‌شود. اما اگر از طرفداران بافت دانه چیا نیستید، می‌توانید آن را در سایر مواد اولیه ترکیب و مصرف کنید.

کلام آخر

دانه چیا شبه‌غله‌ای است که می‌تواند بخشی از برنامه‌ٔ کاهش وزن باشد. دانه چیا نمی‌تواند به‌سرعت موجب کاهش وزن شود. البته مصرف زیاد آن هم می‌تواند موجب افزایش وزن شود.

هیچ غذایی نمی‌تواند به‌تنهایی موجب لاغری بشود. برخی افراد مدعی‌اند که با افزودن دانه چیا به رژیم غذایی‌شان کاهش وزن داشته‌اند، اما دانه چیا تنها می‌تواند بخشی از یک رژیم غذایی سالم برای لاغری باشد. دانه چیا تا وقتی با چیزهای دیگر مخلوط نشود، طعمی ندارد. بنابراین برخی ترجیح می‌دهند کالری موردنیازشان را از منابع خوشمزهٔ دیگری دریافت کنند.

دانه چیا ممکن است با برخی داروهای فشار خون یا ضدانعقاد خون مانند وارفارین تداخل داشته باشد. بنابراین درصورت مصرف هر یک از این داروها، دانه چیا را مصرف نکنید.

فواید دانه چیا برای لاغری

دانه چیا چیست؟

چیا از خانوادهٔ نعناعیان و بومی کشور مکزیک است. چیا مانند غلات کامل مصرف می‌شود، اما درواقع شبه‌غله است. یعنی این دانه‌های سرشار از کربوهیدرات در تیرهٔ گندمیان قرار نمی‌گیرند. با قرارگرفتن دانه چیا در مایعات، حجم آن افزایش می‌یابد و ژلی غلیظ تولید می‌کند. دانه چیا بخشی از رژیم غذایی تمدن‌های آزتک و مایا (از تمدن‌های باستانی در آمریکای مرکزی) بوده است. اما بعدها دانه چیا به‌خاطر استفاده در تشریفات مذهبی، از رژیم غذایی‌شان حذف شد. در طول قرن گذشته، توجه چندانی به دانه چیا نمی‌شد، اما چندی است که این دانه دوباره توجهات را به خود جلب کرده و به‌عنوان غذایی پرخاصیت شناخته می‌شود.

آیا دانه چیا به کاهش وزن کمک می‌کند؟

براساس برخی ادعاها، دانه چیا با کاهش اشتها می‌تواند به کاهش وزن کمک کند. این ادعاها بر این نظریه استوارند که دانه چیا با خاصیت سیرکنندگی و دارابودن مقدار زیادی فیبر می‌تواند فرد را برای مدت طولانی‌تری سیر نگه دارد و به لاغری کمک کند.

۲ قاشق غذاخوری دانه چیا تقریبا محتوی ۱۰ گرم فیبر است. این مقدار تقریبا معادل ۴۰ درصد از نیاز روزانه‌تان به فیبر است. رژیم‌های غذایی سرشار از فیبر به کاهش وزن کمک می‌کنند. براساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ انجام گرفت، مصرف روزانه ۳۰ گرم فیبر می‌تواند به‌اندازهٔ رژیم‌های غذایی پیچیده‌ به کاهش وزن کمک کند. البته مطالعات گسترده‌ای در این زمینه انجام نشده است. مطالعات انسانی محدودی دربارهٔ تأثیر دانه چیا برای لاغری انجام شده است.

در این راستا، مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹ انجام گرفت که تأثیر دانه چیا بر لاغری و کاهش خطر بیماری‌ها را بررسی کند. در این مطالعه، ۹۰ فرد چاق یا دارای اضافه وزن روزانه ۲۵ گرم دانه چیا خیسانده در آب را قبل از اولین و آخرین وعدهٔ روزشان مصرف کردند. متأسفانه این مطالعه هیچ تأثیری در کاهش تودهٔ بدنی، تغییر در میزان چربی یا کاهش خطر بیماری‌ها را نشان نداد.

دانه چیا کالری و چربی نسبتا بالایی دارد. ۲ قاشق از دانه چیا ۱۳۸ کالری انرژی و ۹ گرم چربی دارد (که ۱ گرم از آن را چربی‌های اشباع‌شده تشکیل می‌دهد). مصرف دانه چیا در حد اعتدال می‌تواند به احساس سیری و کاهش احتمال پرخوری کمک کند. ولی مصرف زیاد آن در طول روز می‌تواند باعث افزایش کالری مصرفی شده و حتی موجب افزایش وزن شود.

دانه چیا و سلامت قلب

معمولا دانه چیا به‌عنوان محصولی مفید برای سلامت قلب شناخته می‌شود، زیرا این دانه‌های کوچک سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ هستند. البته بیشتر این اسیدهای چرب را آلفا لینولنیک اسید (ALA) تشکیل می‌دهد. براساس یک بررسی انجام‌گرفته در سال ۲۰۱۲، غذاها و مکمل‌های سرشار از این اسیدهای چرب می‌توانند خطر بروز سندرم سوخت‌وسازی و بیماری سرخرگ کرونری را کاهش بدهند. اما حداقل مطالعه‌ای نشان داده است که غذاهای سرشار از آلفا لینولنیک اسید، خطر ایست قلبی را افزایش می‌دهند.

در بررسی ۱۶ مطالعه‌ٔ انجام‌گرفته در این زمینه، نیمی از آنها حاکی از فواید اسید‌های چرب آلفا لینولنیک اسید بر روی بدن است؛ درحالی‌که بقیهٔ مطالعات تأثیر مثبتی را نشان نمی‌دهد. درباره‌ٔ این خاصیت دانه چیا به مطالعات بیشتری نیاز است.

سایر خواص دانه چیا برای سلامتی

دانه چیا سرشار از مواد مغذی است. در ادامه به بررسی برخی مواد مغذی موجود در آن می‌پردازیم.

دانه چیا منبع خوبی از کلسیم است. اگرچه نتایج مطالعات دربارهٔ تاثیر کلسیم بر کاهش وزن متناقض است، اما مشخص است که کلسیم به تقویت استخوان‌ها و دندان‌ها و تقویت سوخت‌و‌ساز کمک می‌کند.

میزان کلسترول در دانه‌ چیا صفر است. دانه چیا هیچ ویتامینی ندارد، اما منبع خوبی از برخی مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر، منگنز، روی و مس است.

روش مصرف دانه چیا برای لاغری

دانه چیا تقریبا طعمی ندارد و می‌توان آن را به‌راحتی در انواع غذاها استفاده کرد. دانه چیا را می‌توان به‌راحتی با هر نوشیدنی مانند آب و آبمیوه‌ها ترکیب کرد. البته دانه چیا باید قبل از استفاده به‌خوبی خیسانده شود تا حجمش افزایش یابد.

دانه چیا را به‌صورت خشک مصرف نکنید؛ مخصوصاً اگر مشکل بلع دارید. زیرا دانه چیا می‌تواند چند برابرِ وزنش آب جذب کند. درنتیجه، ممکن است دانه‌های خشک با جذب آب در مری باعث انسداد شوند.

دانه چیا را می‌توان در اسموتی ها، سالادها، سس‌های سالاد، ماست، سوپ، کیک، نان‌های خانگی، به‌جای تخم مرغ در برخی شیرینی‌ها و در پودینگ (نوعی دسر) استفاده کرد.

هنگام مصرف دانه چیا به خاطر داشته باشید که هرچه مقدار بیشتری از آن را استفاده کنید و مدت بیشتری خیسانده شود، دارای ژل غلیظ‌تری می‌شود. اما اگر از طرفداران بافت دانه چیا نیستید، می‌توانید آن را در سایر مواد اولیه ترکیب و مصرف کنید.

کلام آخر

دانه چیا شبه‌غله‌ای است که می‌تواند بخشی از برنامه‌ٔ کاهش وزن باشد. دانه چیا نمی‌تواند به‌سرعت موجب کاهش وزن شود. البته مصرف زیاد آن هم می‌تواند موجب افزایش وزن شود.

هیچ غذایی نمی‌تواند به‌تنهایی موجب لاغری بشود. برخی افراد مدعی‌اند که با افزودن دانه چیا به رژیم غذایی‌شان کاهش وزن داشته‌اند، اما دانه چیا تنها می‌تواند بخشی از یک رژیم غذایی سالم برای لاغری باشد. دانه چیا تا وقتی با چیزهای دیگر مخلوط نشود، طعمی ندارد. بنابراین برخی ترجیح می‌دهند کالری موردنیازشان را از منابع خوشمزهٔ دیگری دریافت کنند.

دانه چیا ممکن است با برخی داروهای فشار خون یا ضدانعقاد خون مانند وارفارین تداخل داشته باشد. بنابراین درصورت مصرف هر یک از این داروها، دانه چیا را مصرف نکنید.

استرس و پرخوری چه رابطه ای با هم دارند ؟

.

چرا استرس باعث افزایش پرخوری می شود ؟

آیا واقعا بین استرس و پرخوری رابطه ای وجود دارد ؟ اگر شما هم جزو افرادی هستید که با کوچکترین استرس و فشار روانی به سراغ پرخوری می‌روید بهتر است بدانید حقایق زیادی پشت قضیه پرخوری عصبی وجود دارد.

معمولا به دنبال استرس ترشح یک سری هورمونها در بدن آغاز می‌شود این هورمونها باعث می‌شود اشتها و میل شما به خوردن غذاهای چرب و شیرین بیشتر شود . به همین علت در چنین مواقعی شما به جای خوردن یک عدد میوه یا یک لقمه کوچک نان و پنیر بیشتر تمایل به خوردن انواع شیرینی جات یا مواد غذایی چرب و شور دارید .

محققان معتقدند بین استرس و پرخوری رابطه وجود دارد و بر اساس یک نظرسنجی در انجمن روانشناسی آمریکا تقریبا یک چهارم آمریکایی ها از ۱۰ درجه استرس ،  بالای ۸ درجه استرس را تجربه می کنند .

جالبه بدونید که در استرس کوتاه مدت ، معمولا اشتها کمتر میشه به خاطر اینکه از بخش هیپوتالاموس مغز ما در این زمان هورمونی به نام کورتیکوتروپین ترشح میشود که اشتهای ما را سرکوب می‌کنه .همچنین در این زمان از طرف مغز پیام هایی به غدد فوق کلیه نیز ارسال میشود .در اثر این پیغام ، غدد فوق کلیوی هورمون اپی نفرین یا همان آدرنالین را ترشح می کنند .
اپی نفرین باعث میشه که فعالیت های فیزیولوژیکی بدن ما افزایش پیدا کنه و در چنین شرایطی به طور موقت اشتهای ما سرکوب میشه .

اما اگر استرس همچنان ادامه دار باشه داستان فرق میکنه .

غدد فوق کلیه هورمونی به نام کورتیزول را آزاد می‌کنند. این هورمون برخلاف آدرنالین باعث افزایش اشتهای ما میشه و در این موقعیت بیشتر به غذا خوردن تمایل پیدا می کنیم . معمولا بعد از اینکه فرد آرام میشه ، سطح هورمون کورتیزول در خون کاهش پیدا می‌کنه . اما اگر فرد همچنان درگیر مسئله استرس‌زا باشد ، این قضیه باعث میشه که میزان این هورمون در خون همچنان بالا باقی بمونه .

استرس همچنین بر ترجیحات غذایی افراد هم تاثیر میذاره

به این مفهوم که اگر شما در موقعیت استرس زایی قرار بگیرید تمایل بیشتری به مصرف مواد غذایی چرب و شیرین پیدا میکنید. بنابراین استرس و چاقی می توانند با هم ارتباط داشته باشند .

از طرفی افزایش سطح کورتیزول می تواند باعث افزایش سطح انسولین خون شما هم بشود . این افزایش سطح انسولین همراه با افزایش کورتیزول خون باعث میشه شما تمایل بیشتری به خوردن مواد غذایی پیدا کنید.

همچنین تحقیقات دیگری نشان داده که هورمون گرسنگی یا همان گرلین هم ممکن است در بروز چنین تغییراتی تاثیرگذار باشد .

خوردن غذاهای چرب و شیرین در این وضعیت به اصطلاح باعث میشه که شما به صورت مقطعی استرستون کاهش پیدا کنه، بنابراین تشویق می شوید که باز هم در موقعیت های استرس زای بعدی به پرخوری ادامه بدید.البته دلیل چاقی و اضافه وزن به دنبال شرایط استرس زا تنها به دلیل پرخوری عصبی نیست.

در چنین شرایطی افراد معمولاً کمتر می‌خوابند ، کمتر ورزش می‌کنند و یا متاسفانه از انواع نوشیدنی های الکلی و دخانیات بیشتر استفاده میکنند . تمام این شرایط می‌تواند باعث اضافه وزن بیشتر افراد شود .

اختلافات جنسیتی

رابطه بین استرس و پرخوری در زنان و مردان چگونه است ؟ تحقیقات نشان داده اند رفتار زنان و مردان در شرایط استرس زا با هم متفاوت است خانمها بیشتر تمایل دارند در چنین شرایطی به پرخوری روی بیاورند.اما متاسفانه آقایان بیشتر به سمت مصرف الکل و دخانیات می روند.
مطالعه ای در کشور فلاند بر روی بیش از ۵۰۰۰ زن و مرد انجام گرفت و نتایج نشان داد که چاقی زنان به دنبال قرار گرفتن در موقعیت استرس زا بسیار بیشتر از مردان می باشد .

مطالعه دیگری نشان داد که افراد چاق بیشتر تحت تاثیر موقعیت های استرس زا دچار افزایش وزن می شوند . زیرا به طور طبیعی در افراد چاق سطح انسولین خون بالاتر از افراد عادی می باشد و این افزایش سطح انسولین ، زمانی که با افزایش کورتیزول خون به دلیل قرار گرفتن در مورد استرس زا همراه می‌شود باعث افزایش وزن بیشتر افراد چاق می شود .

راهکارهای برای کنترل و مدیریت استرس

مطالعات بیشماری نشان داده اند که مدیتیشن می تواند سطح استرس افراد را کاهش دهد .
اگرچه بیشتر تحقیقات بر روی تاثیر مدیتیشن بر روی فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی انجام شده اند ، اما شواهد نشان میدهد که این تمرین می‌تواند به افراد کمک کند تا بیشتر بر روی استرس و پرخوری و  انتخاب‌های غذایی خود تمرکز کنند و کمتر سراغ خوردن غذاهای پر کالری و پر چرب و شیرین بروند .

ورزش

ورزش شدید می تواند باعث افزایش سطح کورتیزول شود . اما تمرینات ورزشی با شدت کم ، باعث کاهش سطح کورتیزول خون می‌شوند . بهترین ورزش ها برای کنترل کورتیزول و کاهش استرس، ورزش هایی مانند یوگا و تای چی هستند که تلفیقی از ورزش و مدیتیشن می باشند .

حمایت های اجتماعی

به نظر میرسد روابط اجتماعی خوب تاثیر بسزایی بر روی کنترل استرس در افراد دارد . سعی کنید در شرایط استرس زا از حمایت های روانی یک دوست خوب ، مشاوره و خانواده خود استفاده کنید و سعی نکنید به تنهایی از پس همه مشکلات خود برایید .

قرص ترامادول چیست

.

موارد مصرف و کاربردهای ترامادول چیست؟

پزشکان از ترامادول برای کاهش دردهای شدید بهره می‌گیرند. بزرگسالانی که در مدت‌زمانی طولانی، تحت درمان هستند و دردهایی مزمن را تحمل می‌کنند، معمولا با برنامه‌ای مشخص (از نظر مدت‌زمان و مقدار مصرف) از ترامادول کمک می‌گیرند. مصرف این دارو برای کودکان زیر ۱۲ سال ممنوع است. افراد زیر ۱۸ سال هم پس از جراحی لوزه یا غدد مربوط به بینی نباید ترامادول مصرف کنند. افراد ۱۲ تا ۱۸ ساله که دچار اضافه وزن هستند یا بیماری تنفسی مانند آپنه خواب یا بیماری های ریوی جدی دارند، از دیگر افرادی هستند که نباید به‌سراغ مصرف این دارو بروند.

عوارض ترامادول چیست؟

ترامادول معمولا فاقد عوارض جانبی خیلی شدید است و عوارض احتمالی آن هم به‌شکل موقتی بروز می‌یابند. از عوارض شایع مصرف این دارو می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

حالت تهوع

یبوست

سرگیجه

سردرد

نشئگی

سوء هاضمه

گرفتگی ماهیچه‌ها

ضعف

خواب آلودگی

استفراغ

سایر عوارض جانبی کمتر شایع مصرف هم به‌شرح زیر است:

خارش پوست

خشکی دهان

عرق کردن

اسهال

تحریک و اذیت‌شدن پوست

دیدن هاله پیرامون اجسام

برخی از افراد هم با مصرف ترامادول دچار تشنج می‌شوند. مصرف هم زمانِ این دارو با سایر داروهایی که مانند ترامادول موجب ترشح سروتونین می‌شوند، مشکلاتی مانند سندروم سروتونین ایجاد می‌کند.

آیا ترامادول اعتیادآور است؟

ترامادول نوعی ماده‌ مخدر و اعتیادآور است و در دسته‌ی مواد کنترل‌شده‌ی گروه ۴ (Schedule IV) قرار می‌گیرد؛ یعنی درجه‌ی وابستگی فرد به آن در مقایسه با دیگر مواد مخدر کمتر است؛ اما می‌تواند موجب وابستگی، سوءمصرف و کاربرد نادرست شود. حتی در مواردی که پزشک مقدار و دُزی خاص را برای مصرف تجویز می‌کند، باز هم احتمال ابتلای فردِ مصرف‌کننده به اعتیاد و سوءمصرف وجود خواهد داشت؛ ضمن اینکه امکان اُوردز (بیش‌مصرفی) و مرگ هم وجود دارد.

مانند دیگر مواد افیونی، قطع ناگهانی یا کاهش دُز مصرف داروی ترامادول برای کسانی که مدت طولانی مصرف داشته‌اند، همراه با عوارض ترک خواهد بود. از جمله عوارض ترک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

بی قراری

فعالیت بیشتر غدد اشکی

خمیازه کشیدن

تعریق

لرز

درد ماهیچه

کمردرد

اضطراب

درد مفاصل

ضعف

انقباض شکمی

بی خوابی

حالت تهوع

کاهش وزن

استفراغ

اسهال

فشار خون بالا

تغییراتی در شمار نبض و نفس

شایان ذکر است که نوزادانی که مادران‌شان در دوران بارداری، ترامادول مصرف می‌کنند، دچار مشکلات تنفسی و علائم نام‌برده می‌شوند.

آیا وابستگی به ترامادول مانند اعتیاد است؟

وابستگی و اعتیاد با هم تفاوت دارند. وابستگی، حالتی جسمی است که در آن فرد از نظر بدنی نیاز به مصرف دارو دارد و به آن وابسته می‌شود. در این حالت، فرد برای دریافت اثر مطلوب از مصرف، باید مقدار مصرف دارو را به‌طور پیوسته افزایش دهد. همچنین درصورت قطع مصرف، علائم روحی و جسمی ترک در او پدیدار خواهد شد.

اما اعتیاد به‌معنای ناتوانی در ترک ماده مخدر و دارو، فارغ از هرگونه عوارض و پیامدهای جانبی است. اعتیاد می‌تواند با/بدون وابستگی جسمی به مواد و داروها رخ دهد. البته اغلب، وابستگی جسمی به ماده مخدر یکی از علائم رایج اعتیاد است.

علت اعتیاد چیست؟ اعتیاد علل گوناگونی دارد. برخی از عوامل ناشی از محیط و تجربه‌های زندگی هستند؛ مثلا اعتیاد دوستان می‌تواند در گرایش افراد به مصرف مواد مخدر نقش داشته باشد. وراثت هم عاملی دیگر است که در برخی افراد سبب اعتیاد به مصرف برخی از مواد می‌شود. مصرف منظم مواد مخدر، شیمی مغز را عوض می‌کند و روی شیوه‌ی لذت‌بردن آن اثر می‌گذارد. به‌همین‌خاطر، ترک مواد پس از اعتیاد دشوار می‌شود.

اعتیاد چگونه است؟

فارغ از نوع ماده مخدر یا اعتیادآور، برخی علائم رایج اعتیاد به قرار زیر است:

مصرف مواد با روند و برنامه‌ای مشخص؛

نیاز فوری به مصرف مواد؛

مصرف بیشتر و بیشتر برای رسیدن به درجه‌ی رضایتی که پیش‌تر با مصرف مواد کسب شده است؛

نیاز به تهیه‌ی مداوم مواد و دراختیارداشتن مواد؛

افزایش هزینه‌ها و خرج‌کردن پول مسائل ضروری زندگی برای خرید مواد؛

افت و شکست در تحصیل و کار؛

مصرف مواد با بی‌توجهی به آسیب‌ها و خطرهای احتمالی آن؛

ورود به موقعیت‌هایی خطرناک که شرایط خرید مواد و داروها برای‌ فرد پدید می‌آورند؛

ازدست‌دادن کنترل شخصیت و ابراز رفتارهای خطرناک ناشی از مصرف مواد؛

هدردادن زمان برای تهیه، مصرف و خلاص‌شدن از مواد مخدر؛

تلاش و شکست‌ برای رهایی از اعتیاد؛

تجربه‌ی عوارض و پیامدهای ناخوشایند تَرک.

چگونه متوجه اعتیاد در دیگران شوید؟

شاید دوستان یا عزیزان‌تان به دام اعتیاد افتاده باشند؛ اما این موضوع را از شما پنهان کنند. باید بدانید که تغییر رفتار اطرافیان‌تان به‌خاطر چالش‌هایی است که تجربه می‌کنند؛ وضعیت کاری جدیدشان یا … مصرف مواد مخدر. برای شناسایی علائم اعتیاد، حواس‌تان به موارد زیر باشد:

تغییرات شخصیتی مانند اضطراب یا دمدمی مزاجی؛

تغییرات رفتاری مانند پنهان‌کاری، پرخاشگری یا بدگمانی (پارانویا)؛

تغییرات ظاهری مانند کاهش یا افزایش وزن ناگهانی، وضعیت بهداشتی نامناسب و تنگ شدن مردمک‌ها؛

مشکلات جسمانی مداوم مانند خستگی، سوء تغذیه یا بی خوابی؛

اجتماع گریزی که به دوری از دوستان و خانواده و برقراری ارتباط بیشتر با سایر مصرف‌کنندگان مواد می‌انجامد؛

عملکرد ضعیف در مدرسه، دانشگاه و محل کار به‌خاطر بی‌علاقگی یا غیبت؛

درخواست پول و مشکلات قانونی ناشی از ارتکاب جرم برای تهیه‌ی مواد.

برای عزیزان‌ معتادتان چه کنید؟

گام نخست برای کمک به عزیزان معتادتان، کنارگذاشتن سوءبرداشت و سوءتفاهم‌ها درباره‌ی اعتیاد است. یادتان باشد که مصرف مواد اعتیادآور درطول زمان، ساختار مغز و شیمی آن را تغییر می‌دهد. پس ترک‌کردن و رهایی از اعتیاد آسان نیست و نمی‌توان خیلی ساده تصمیم به ترک گرفت و آن را به‌سرعت کنار گذاشت.

در گام بعدی، باید درباره‌ی عوارض جانبی و خطرات مصرف مواد هم اطلاعات به‌دست آورید. برای نمونه، بدانید که عوارض نشئگی یا اُوردُز (بیش‌مصرفی) چگونه است. روش‌های درمان موجود را بررسی کنید و با عزیز معتادتان در مسیر ترک همراه شوید. افزون بر اینها، باید بدانید که چطور نگرانی‌تان را ابراز کنید. باید رفتاری مؤثر برای کمک‌کردن و همراهی در پیش بگیرید؛ وگرنه هر کاری که بکنید، مانند مداخله‌ای ناخوشایند خواهد بود که دستاوردی مثبت در پی ندارد.

مداخله‌کردن در موضوع ترک اعتیاد، هم می‌تواند آثار مثبتی در تسریع روند ترک داشته باشد و هم آثاری منفی. مثلا شاید دخالت شما در این امر با واکنش‌هایی همچون شرمساری، خشم یا انزوای اجتماعی فرد معتاد همراه شود. در برخی موارد، گفت‌وگویی سربسته که فرد معتاد را زیر فشار قرار نمی‌دهد، راهی مناسب‌تر برای کمک‌کردن به او خواهد بود. یادتان باشد که تلاش‌های‌ شما همواره نتایجی مثبت به‌بار نمی‌آورد. شاید فرد معتاد مصرف مواد را انکار کند یا زیر بار ترک‌کردن نرود. در این صورت باید به‌دنبال منابع دیگری برای کمک به عزیزتان باشید؛ مثلا پیوستن به گروه‌هایی که در آنها، خانواده‌های افراد معتاد گِرد هم جمع می‌شوند و اجتماعی برای یاری به هم می‌سازند، گزینه‌ی خوبی خواهد بود.

چگونه به درخواست کمک فرد معتاد پاسخ دهید؟

برای برخی افراد، درخواست کمک برای ترک، گامی بسیار مهم است. وقتی شما به‌عنوان معتاد یا عزیزتان آماده‌ی دریافت کمک هستید، باید به‌دنبال جلب حمایت یکی از افراد خانواده یا دوستان دلسوز خود باشید. چنین افرادی می‌توانند در مسیر ترک اعتیاد، نقش همراهی مسئول و مشوق را ایفا کنند. راه دیگر، شروع روند ترک از مطب پزشک است. پزشک می‌تواند وضعیت فرد معتاد را با معاینه‌ای عمومی تشخیص دهد. پزشکان درباره‌ی راهکارها و گزینه‌های موجود برای ترک، آگاهی کافی دارند. آنها با راهنمایی فرد معتاد می‌توانند روند ترک را آغاز کرده و پس از پایان این دوره نیز کمک‌های جانبی ارائه کنند.

ترک ترامادول و علائم آن

علائم ترک ترامادول مانند ترک سایر مواد افیونی و مخدر است. با این تفاوت که احتمال دارد، علائم آن کمی خفیف‌تر باشند (البته بروز نشانه‌های ترک در هر فرد با دیگری متفاوت است). عوارض جانبی شایع ترک ترامادول به‌شرح زیر است:

تلاطم و پریشانی

اضطراب

هوسِ مصرف ماده‌ی اعتیادآور

اسهال

بی‌خوابی

انقباضات شکمی

درد ماهیچه

حالت تهوع

استفراغ

بی قراری

لرز

عرق کردن

تقریبا ۱۰ درصد از افراد، علائم شدیدتری را تجربه می‌کنند:

بی‌حسی و مور‌مورشدن

گیجی

اضطراب شدید

توهم

حمله‌های هراس (پانیک)

بدگمانی (پارانویا)

سم‌زدایی از بدن برای ترک اعتیاد، فرایندی است که سبب می‌شود فرد به‌سرعت و با حفظ نکات سلامتی، اعتیاد به ترامادول را کنار بگذارد. در فرایند ترک ترامادول، پزشکان از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID)، داروهای آرام‌بخش برای ماهیچه‌ها و داروهای ضد اضطراب هم کمک می‌گیرند. پیش از آغاز درمان، پزشک فرد معتاد را معاینه‌ی عمومی می‌کند. این معاینه‌ی عمومی می‌تواند شامل آزمایش خون هم باشد. به‌کمک آزمایش خون می‌توان از وجود سایر مشکلات یا بیماری‌های موجود در بدن هم اطلاعاتی به‌دست آورد. تعادل و تثبیت حالت سلامت در بیمار، پس از سم‌زدایی و خروج مواد اعتیادآور صورت می‌گیرد.

سم‌زدایی و ترک، چندین روز تا چندین هفته به‌طول می‌انجامد. مدت‌زمان لازم برای ترک تا حد زیادی به میزان وابستگی بدن فرد به ماده‌ی اعتیادآور بستگی دارد. وقتی سم اعتیادآور کاملا از بدن خارج می‌شود، پزشک برای ادامه‌ی درمان به فرد کمک خواهد کرد.

درمان‌های ترک ترامادول و اعتیاد چگونه پاسخ می‌دهند؟

درمان اعتیاد معمولا پس از سم‌زدایی و خروج مواد از بدن آغاز می‌شود. هدف نهایی هم رسیدن به زندگی سالمی است که ترامادول یا هر ماده‌ی اعتیادآور دیگری در آن وجود ندارد. درمان ترک اعتیاد به رفع برخی دیگر از مشکلات ضمنی مانند اضطراب یا افسردگی هم کمک می‌کند. پژوهش‌های چندانی در زمینه‌ی درمان‌های ویژه‌ی ترک ترامادول صورت نگرفته است؛ ازاین‌رو، درمان اعتیاد به این ماده هم در‌حال‌حاضر همانند سایر مواد افیونی و مخدر است.

۱. روان درمانی

روان درمانی یا تِراپی معمولا از سوی روانپزشک، روان‌شناس یا مشاور انجام می‌شود. شیوه‌ی برگزاری جلسات درمان هم می‌تواند به‌شکل انفرادی، همراه با همسر یا اعضایی از خانواده یا به‌شکل گروهی باشد. روش‌های روان درمانی متنوع هستند؛ برای نمونه، رفتاردرمانی شناختی (CBT) به شناسایی و تغییر رویکردها و رفتارهای منفی (به‌ویژه مواردی که باعث اعتیاد می‌شوند) کمک می‌کند. افزون بر اینها، به فرد کمک می‌کند تا با میل به مصرف مواد، وسوسه‌ی مصرف و بازگشت به مصرف مبارزه کند. مدیریت احتمالی یا کنترل وابستگی (CM) هم که در انگلیسی، معادل Contingency Management است، روش دیگری از روان درمانی است که در آن، در ازای پاک‌بودن نمونه‌ادرار فرد از مواد به او جایزه، کوپن یا در کل چیزی تشویقی اهدا می‌شود. ارزش پاداش‌گرفتن معمولا مدت ترک را طولانی‌تر می‌کند. شاید روان درمانی در هفته‌های اول درمان فشرده‌تر باشد؛ اما با گذشت زمان، امکان کمترشدن شمار جلسات و ملاقات‌ها با درمانگر هم وجود دارد.

۲. دارو درمانی

داروهایی هم برای درمان اعتیاد به ترامادول وجود دارند؛ برای نمونه، متادون نوعی داروی نگهدارنده برای ترک اعتیاد است که بدون عوارض جانبیِ ترک مانند نشئگی به ترک مواد اعتیادآور کمک می‌کند. بوپرنورفین، نالوکسان و نالتروکسان، از دیگر داروهایی هستند که مانع از فعال‌شدن گیرنده‌های اپیوئیدی (مخدر) در مغز می‌شوند و نشئگی ایجاد نمی‌کنند. چنانچه اعتیاد به ترامادول در فرد شدید نباشد، نیازی به دارودرمانی نیست.

چطور می‌توان خطر بازگشت به مصرف ترامادول را کاهش داد؟

بازگشت به مصرف مواد، بخشی از فرایند ترک اعتیاد است. آنچه مهم است اینکه یاد بگیرید چگونه این خطر را کاهش دهید. همچنین، یادگیری نوع برخورد با مشکلِ بازگشت به مصرف هم ضروری است. در این حالت، کنارآمدن با تغییرات ترک در بلندمدت آسان‌تر و بهتر صورت می‌گیرد. تغییر سبک زندگی به شیوه‌های زیر می‌تواند در کاهش خطر بازگشت به مواد مؤثر باشد:

دوری از افراد و مکان‌هایی که فرد را به‌یاد مصرف مواد می‌اندازد؛

بهره‌گیری از پشتیبانی خانواده، دوستان یا مشاوران؛

اشتغال به فعالیت‌های ارزشمند؛

فعال‌ماندن، پیروی از رژیم غذایی متعادل و خواب منظم؛

در اولویت قراردادن سلامتی به‌ویژه سلامتی روانی؛

متفاوت اندیشیدن؛

ایجاد تصویر ذهنی مثبت از خود؛

برنامه‌ریزی برای آینده.

بنا به شرایطی که هر فرد دارد، اقدامات برای جلوگیری از بازگشت به مصرف مواد می‌تواند شکل‌های متفاوتی داشته باشد. برای نمونه، دیدار با مشاور و درمانگر به‌صورت هفتگی یا ماهانه، بهره‌گیری از تکنیک‌های ذهنی مانند زندگی‌کردن در لحظه، مراقبه (مدیتیشن) و… .

در آخر:

نتایج ترک اعتیاد به ترامادول مانند درمان سایر بیماری‌های مزمن است. یادتان باشد که ترک هرگونه اعتیادی به زمان نیاز دارد. کلید رفع این مشکل، صرف وقت و حوصله و ابراز مهربانی به خود یا عزیزان‌تان است. در این مسیر نباید از کمک دیگران چشم‌پوشی کنید. پزشکان هم می‌توانند منابع خوبی برای کمک به ترک اعتیاد به شما معرفی کنند.